Department of English
Faculty of Arts, Chulalongkorn University
2202124 Introduction to Translation
Fiction (English-Thai) Discussion
จงแปลเรื่องแต่งต่อไปนี้เป็นภาษาไทย
It
was 7 minutes after midnight. The dog was lying on the grass in the
middle of the lawn in front of Mrs. Shears’s house. Its eyes were
closed. It
looked as if it was running on its side, the way dogs run when they
think they
are chasing a cat in a dream. But the dog was not running or asleep.
The dog was
dead. There was a garden fork sticking out of the dog.
I
decided that the dog was probably killed with the fork because I could
not see
any other wounds and I do not think you would stick a garden fork into
a dog
after it had died for some other reason, like cancer, for example, or
a road
accident. But I could not be certain about this. I went through Mrs.
Shears’s
gate, closing it behind me. I walked on to her lawn and knelt beside
the dog.
I put my hand on the dog. It was still warm. I stroked
Wellington and
wondered who had killed him and why.
I pulled the fork out of the dog and lifted him into my arms and hugged him. He was leaking blood from the fork holes. I had been hugging the dog for 4 minutes when I heard screaming. I looked up and saw Mrs. Shears running toward me from the patio. She was shouting, “What the heck have you done to my dog?” “Let go of the dog,” she shouted.[1]
[1] Translated into Thai: คดีฆาตกรรมสุนัขในยามราตรี. แปล โดย วลีพร หวังซื่อสกุล. กรุงเทพฯ: เนชั่นบุ๊คส์ อินเตอร์เนชั่นแนล, 2546. Originally published as Mark Haddon. The Curious Incident of the Dog in the Night-Time. London: Jonathan Cape, 2003.
Translation 1 เที่ยง
คืน
7
นาที
หมานอนอยู่บนหญ้ากลางสนามหน้าบ้านคุณนายเชียร์ส
ตามันปิด
ดูเหมือนมันกำลังตะแคงวิ่งอยู่แบบที่หมาชอบทำเวลา
คิดว่ากำลังไล่แมวอยู่ในฝัน
แต่หมาไม่ได้วิ่งหรือหลับอยู่
มันตายแล้ว
มีส้อมทำสวนชี้ขึ้นมาจากตัวมัน
(ปลายส้อมคงทะลุตัวหมาลงไปถึงดินเพราะส้อมยังตั้ง
อยู่ได้)
ผมเชื่อว่าหมาถูกฆ่าด้วยส้อมเพราะไม่เห็นแผลอื่นเลย
และผมไม่คิดว่าคนเราจะเอาส้อมมาปักตัวหมาที่ตายแล้วด้วย
เหตุอื่น
เช่น
เป็นมะเร็งหรือถูกรถชน
แต่ผมยังแน่ใจไม่ได้ ผมเข้าประตูรั้วนางเชียร์สแล้วงับมันไว้ข้างหลัง
ผมเดินเข้าไปในสนามแล้วคุกเข่าลงข้างหมา
ผมวางมือลงบนตัวหมา
มันยังอุ่นอยู่ ผมลูบเวลลิงตันพลางคิดว่าใครฆ่ามัน
และทำไม ผมดึงส้อมออกจากหมาแล้วอุ้มมันขึ้นมาในอ้อมแขน
และกอดมัน
มีเลือดไหลออกมาจากรูส้อม
ผมกอดหมาอยู่
4
นาทีก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง ผมเงยหน้าขึ้นก็เห็นนางเชียร์สกำลังวิ่งมาจากลาน นั่งเล่น พลางตะโกนว่า "แกทำอะไรหมาชั้น" "ปล่อยมันนะ" เธอร้อง |
Discussion
Vocabulary
Reference
Links
Home | Introduction to Translation | Translation Resources | English Resources
Last
updated
March 21, 2012