Department of English
Faculty of Arts, Chulalongkorn University
Fiction (Thai-English) Discussion
The translations given on this page are neither comprehensive nor definitive. They are here to give you an idea of the range of possibilities and to spark discussion. Suggestions and comments are welcome. |
Translate the following into English.
“ทำไม นัทถึงได้ทำกับคุณอุทกเขาแบบนั้น ?” มณทิราซักฟอกลูกสาวทันทีที่กลับถึงบ้าน
มุม ปากของนัทธมนโค้งขึ้นเล็กน้อย ก่อนตอบมารดาอย่างอารมณ์แจ่มใสว่า “ก็เขามานินทาคุณพ่อ นี่เขาอยู่ในงานศพคุณพ่อ นะคะแม่ ไม่รู้จักละอายใจบ้างเลย”
“นัท ก็เลยใช้พลังจิตขว้างก้อนหินใส่เขาเสียจนปากเปิกฉีก” มารดาต่อคำให้ น้ำเสียงเย็นยะเยือก
“ก็ แค่สั่งสอนเบา ๆ เท่านั้นแหละค่ะแม่ เห็นไหมคะ ไม่กล้าพูดอะไรกันอีกเลย”
“ใช่ ซี่... ต่อไปคงไม่มีใครพูดกันในงานหรอก แต่คงเอาไปลือให้แซดทั้งบริษัทว่าพ่อเรานะเฮี้ยนเหลือเกิน”
นัท ธมนหน้าเสีย ดูราวเด็กเล็ก ๆ ที่ตกใจกลัวเพราะถูกผู้ใหญ่ดุ “นัทขอโทษค่ะแม่ นัทไม่ทันคิดถึงเรื่องนี้จริง ๆ”
“งั้น ทีหลังก็หัดคิดเสียบ้าง ไม่ใช่สักแต่ว่าทำ!” ผู้เป็นแม่ตวาด ไม่เคยเลยสักครั้งที่เธอจะทำเช่นนี้กับลูกสาว
เด็กสาวสะอื้นฮัก ปากบางสั่นระริก ดวงตาสีน้ำตาลคู่โตที่มองจ้องมาชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตา ทำให้ใจของแม่อ่อนลง น้ำคำที่เอ่ยต่อจึงบรรเทาความเกรี้ยวกราดลง แต่ยังคงความหนักแน่น “เอาเถอะนัท... ครั้งนี้ถือเป็นบทเรียน นัทน่ะ เจ้าอารมณ์รู้ไหมลูก หุนหันพลันแล่น แถมยังเจ้าคิดเจ้าแค้น นี่ถ้านัทไม่มีพลังจิต แม่คงไม่ห่วงหนูมากขนาดนี้ แม่ขอร้อง อย่าใช้มันอีกเลยนะลูก ถ้าเกิดพลาดพลั้งผิดไป นัทนั่นแหละ จะเป็นคนที่เสียใจมากที่สุด รู้ไหมลูก”
นัท
ธมนไม่ได้รับปากมารดา
เด็กสาวทะนงในพลังอำนาจของตัวเองและไม่เคยแม้แต่จะคิดสักขณะจิตว่า
คำของมารดาจะเป็นจริงทุกอย่าง
Translation 1: Grammar-Translation Method
"Why did you do that to khun
Utok?"
มณทิราซักฟอกลูกสาวทันทีที่กลับถึงบ้าน Montira grilled her daughter as
soon as they got home.
มุมปากของนัทธมนโค้งขึ้นเล็กน้อย The corner of Natthamon's mouth
curved upward slightly before answering her mother
cheerily, "Well, he was being nasty about Father.
เขาอยู่ในงานศพคุณพ่อนะคะแม่ ไม่รู้จักละอายใจบ้างเลย” He was at Father's funeral,
Mother. He should have been ashamed of himself."
“นัทก็เลยใช้พลังจิตขว้างก้อนหินใส่เขาเสียจนปากเปิกฉีก” "So you used psychic power to
throw a rock at him until his mouth split open," the mother completed the thought,
bitingly.
“ก็แค่สั่งสอนเบา ๆ
เท่านั้นแหละค่ะแม่ เห็นไหมคะ ไม่กล้าพูดอะไรกันอีกเลย”
"It was only a little lesson,
Mother. Didn't you see? They didn't dare say anything else
after that."
“ใช่ซี่... ต่อไปคงไม่มีใครพูดกันในงานหรอก "Dandy....now no one is going to say anything
there
แต่คงเอาไปลือให้แซดทั้งบริษัทว่าพ่อเรานะเฮี้ยนเหลือเกิน” but will probably be talking all
over the company that your Father is ferocious."
นัทธมนหน้าเสีย ดูราวเด็กเล็ก ๆ ที่ตกใจกลัวเพราะถูกผู้ใหญ่ดุ Natthamon's face fell. She looked
like a small child frightened after being scolded by an
adult. “นัทขอโทษค่ะแม่
นัทไม่ทันคิดถึงเรื่องนี้จริง ๆ” "I'm sorry, Mother. I truly hadn't
thought of that."
“งั้นทีหลังก็หัดคิดเสียบ้าง ไม่ใช่สักแต่ว่าทำ!” "Well next time think a little, don't just
act out!" ผู้เป็นแม่ตวาด
ไม่เคยเลยสักครั้งที่เธอจะทำเช่นนี้กับลูกสาว the mother thundered. She had
never once done that to her daughter.
เด็กสาวสะอื้นฮัก
ปากบางสั่นระริก
ดวงตาสีน้ำตาลคู่โตที่มองจ้องมาชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตา The girl sobbed loudly, delicate
lips trembling. The large brown eyes that stared at her,
brimming with tears
ทำให้ใจของแม่อ่อนลง
น้ำคำที่เอ่ยต่อจึงบรรเทาความเกรี้ยวกราดลง softened the mother's heart so her
next words were less angry
แต่ยังคงความหนักแน่น
“เอาเถอะนัท... ครั้งนี้ถือเป็นบทเรียน but still firm, "Okay, Nutt...Let
this be a lesson.
นัทน่ะ เจ้าอารมณ์รู้ไหมลูก หุนหันพลันแล่น
แถมยังเจ้าคิดเจ้าแค้น You are emotional, do you know
that? Unthinking and also vengeful. If you didn't have psychic powers,
I wouldn't be so worried about you. I'm asking you, don't use it
again. If some mistake happens
นัทนั่นแหละ จะเป็นคนที่เสียใจมากที่สุด
รู้ไหมลูก” it is you who will be the most sorry, you know?"
นัท ธมนไม่ได้รับปากมารดา เด็กสาวทะนงในพลังอำนาจของตัวเองและ Nattahamon did not give her word.
She was confident in her powers and ไม่เคยแม้แต่จะคิดสักขณะจิตว่าคำของมารดาจะเป็นจริงทุกอย่าง never thought for a second that
her mother's words would all come true. |
Annotation "เฮี้ยน," พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ (ปาก) ว. มีกำลังแรงหรือมีอำนาจศักดิ์สิทธิ์ที่อาจบันดาลให้เป็นไปได้. (จ.). "หุนหันพลันแล่น," พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ ก. ด่วนทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งลงไปโดยไม่ยั้งคิดด้วยความโกรธ ความโลภ เป็นต้น. |
Translation
2: Sample for Discussion
"Why did you do that to Outok?" Montira told off her daughter as soon as they got home. The corners of Nattamon's mouth turned slightly upward before replying breezily, "Well, he was gossiping about Dad while being at his funeral. He didn't feel the least bit of shame." "And so that's why you used your psychic powers to hit him in the mouth with a rock," she said coldly. "I just wanted to teach him a small lesson. Did you notice it shut everybody up?" "Of course. From then on, nobody said anything about your dad at the funeral but now they're all spreading rumors that your father is a monster." Nattamon's face fell. She looked like a scared little girl who had just been scolded by an adult. "I'm sorry, Mom. That never occured to me." "Next time, think hard before you do anything. The mother shouted. Never in her life had she been so angry at her daughter like this. The young woman wailed, her lips trembling and her large brown eyes, fixed on her mother, wet with tears. Her mother softened. The words that followed were less sharp but still strict. "OK...Let's take this as a lesson. You know you're hot-tempered, always flying off the handle, and vengeful. If you didn't have psychic powers, I would be so concerned about you. I'm begging you, don't use them again. If anything went wrong, it's you who would regret it most." Nattamon did not say yes. She was very
confident with her powers and never believed that what her
mother said would come true. |
Translation
3: Sample for Discussion
“Nat, why did you do all that to khun Utok?” Montira interrogated her daughter as soon as they got home. Nathamon's lips curled before she said cheerily, “Well, he was badmouthing Father. At his funeral, Mother. He should be ashamed.” “So you used your mind to throw stones at him and cut his mouth open?” the mother finished, voice steely. “It’s only a little lesson. Didn’t you see, they didn’t dare say anything else.” “Sure…no more speaking at the funeral, but there’ll be plenty of talk in the company that your father is a poltergeist.” Nathamon’s face fell, like a frightened child after a scolding. “I’m sorry, Mother. I hadn’t thought of that.” “I hope next time you think a little instead of blindly acting!” she yelled, something she’d never done before to her. The girl sobbed, delicate lips trembling. The large brown eyes that looked out filled with tears softened her heart and the next words though less angry were still stern. “Okay, Nat…Let this be a lesson. You are emotional, you know that? Thoughtless and vindictive. If you had no mind power, I wouldn’t be so worried. Please, don’t use it again. If anything happens, you yourself will be the one most hurt.” Nathamon
did not agree. She was proud of her power and spared no
thought to the possibility that her mother’s words might
come true. |
Reference
Discussion
Vocabulary
and Grammar
Links
Source
Home | Translation Resources | English Help
Last updated November 22, 2021