Fiction Discussion

ชาย หนุ่มเร่งความเร็วรถแทนที่จะชะลอหรือว่าพยายามหักหลบ พริบตาเดียว รถของเขาก็ผ่านรถบรรทุกที่พุ่งออกมาไปได้ราวปาฏิหาริย์

“เรา รอดมาอย่างหวุดหวิด” หญิงสาวพึมพำ

“พวก นั้นพยายามสกัดเราเอาไว้”

“พวก ไหน” หล่อนอดไม่ได้ที่จะนึกถึงปราสาทแห่งนั้น แล้วสั่นสะท้านขึ้นมาทั้งตัว

“ไม่ รู้ว่าฝ่ายไหน บางทีเขาอาจจะคิดว่าการปิดปากผมและคุณไว้ได้จะเป็นการดีที่สุด”

“ฉัน ไม่เข้าใจ” หล่อนเหลียวไปมองอีกฝ่ายด้วยสายตางุนงง

“ผม เป็นคนที่วางตัวเป็นกลางในระหว่างสองพวกนี้ ผมถึงได้รับการยอมรับจากฝ่ายหนึ่งและอีกฝ่ายหนึ่งไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวด้วย บ้านของผมเลยเป็นเขตปลอดภัยของที่นี่ แต่ว่าก็เป็นไปไม่ตลอด”

เขา ถอนหายใจ หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างฝืน ๆ ต่อให้ว่า “ตั้งแต่ฉันเข้ามา”

“ผม ไม่เคยเห็นว่าคุณเป็นความลำบาก” เสียงเขาอ่อนโยนลงอย่างเหลือเชื่อ สราลัยไม่เคยนึกว่าคนอย่างเขาจะปลอบใจคนเป็นเหมือนกัน

เหลือบ ดูดวงหน้าขรึมเครียดนั้นแล้ว หญิงสาวนึกถึงวันแรกที่พบกัน เขาทำให้หล่อนรู้สึกราวกับว่าได้พบพญามารก็ไม่ปาน ไม่น่าเป็นไปได้เลยว่าเมื่อรู้จักเขามากขึ้น เขากลับค่อย ๆ เหมือนแสงสว่างสำหรับเธอในดินแดนประหลาดแห่งนี้ ตรงกันข้ามกับผู้ชายอีกคนที่หล่อนรู้จัก ลักษณะแจ่มใสเปิดเผยของเขาก่อความไว้เนื้อเชื่อใจตั้งแต่ต้น แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป เธอกลับรู้สึกว่ามีความลึกลับบางประการในตัวเขาเหมือนท้องฟ้าปลอดโปร่งที่เมฆค่อย ๆ บดบังจนมืดครึ้ม

Translation 1: Grammar-Translation Method

ชายหนุ่มเร่งความเร็วรถแทนที่จะชะลอหรือว่าพยายามหักหลบ

The young man accelerated instead of slowing down or trying to swerve and avoid it.

พริบตาเดียว รถของเขาก็ผ่านรถบรรทุกที่พุ่งออกมาไปได้ราวปาฏิหาริย์

In a blink, his car passed, as if by a miracle, the truck that shot out.

“เรารอดมาอย่างหวุดหวิด” หญิงสาวพึมพำ

"We barely missed it," the young woman murmured.

“พวกนั้นพยายามสกัดเราเอาไว้”

"They were trying to stop us."

“พวกไหน” หล่อนอดไม่ได้ที่จะนึกถึงปราสาทแห่งนั้น แล้วสั่นสะท้านขึ้นมาทั้งตัว

"They who?" She couldn't help thinking about that castle and shivered.

“ไม่รู้ว่าฝ่ายไหน บางทีเขาอาจจะคิดว่าการปิดปากผมและคุณไว้ได้จะเป็นการดีที่สุด”

"I don't know which they. They might be thinking that shutting us up is best."

“ฉันไม่เข้าใจ” หล่อนเหลียวไปมองอีกฝ่ายด้วยสายตางุนงง

"I don't understand." She looked over at him with uncomprehending eyes.

“ผมเป็นคนที่วางตัวเป็นกลาง ในระหว่างสองพวกนี้

"I was the neutral person between these two groups.

ผมถึงได้รับการยอมรับจากฝ่ายหนึ่งและอีกฝ่ายหนึ่งไม่เข้ามายุ่ง เกี่ยวด้วย

That's why I'm accepted by one and the other kept out of things.

บ้านของผมเลยเป็นเขตปลอดภัยของที่นี่ แต่ว่าก็เป็นไปไม่ตลอด”

My house was a safe zone here, but it did not stay that way."

เขาถอนหายใจ หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างฝืน ๆ ต่อให้ว่า “ตั้งแต่ฉันเข้ามา”

He sighed. She forced a smile and went on for him, "since I came."

“ผมไม่เคยเห็นว่าคุณเป็นความลำบาก” เสียงเขาอ่อนโยนลงอย่างเหลือเชื่อ

"I've never considered you a burden." His voice softened incredibly.

สราลัยไม่เคยนึกว่าคนอย่างเขาจะปลอบใจคนเป็นเหมือนกัน

Saralai had never thought he was the type who could soothe others.

เหลือบดูดวงหน้าขรึมเครียดนั้นแล้ว หญิงสาวนึกถึงวันแรกที่พบกัน

Glancing at that stern tense face, she thought of the first day they met.

เขาทำให้หล่อนรู้สึกราวกับว่าได้พบพญามารก็ไม่ปาน

He made her feel as if she were meeting the king of death.

ไม่น่าเป็นไปได้เลยว่าเมื่อรู้จักเขามากขึ้น

It should not have been possible that when she knew him better,

เขากลับค่อย ๆ เหมือนแสงสว่างสำหรับเธอในดินแดนประหลาดแห่งนี้

he turned out to have become like a light for her in this strange land

ตรงกันข้ามกับผู้ชายอีกคนที่หล่อนรู้จัก

in contrast to another man she knew.

ลักษณะแจ่มใสเปิดเผยของเขาก่อความไว้เนื้อเชื่อใจตั้งแต่ต้น

His cheerfulness and openness created trust from the first,

แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป เธอกลับรู้สึกว่ามีความลึกลับบางประการในตัวเขา

but, as time passed, she began to feel that there is some mysteriousness in him

เหมือนท้องฟ้าปลอดโปร่งที่เมฆค่อย ๆ บดบังจนมืดครึ้ม

like a clear sky that clouds gradually cover up until it is dark.

Annotation
"พญา," พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
(๑) [พะยา] (โบ) น. เจ้าแผ่นดิน เช่น พญาลิไทย

(๒) น. ผู้เป็นใหญ่, ผู้เป็นหัวหน้า, (มักใช้นำหน้านามอื่น) เช่น พญานาค พญาหงส์.

"มาร," พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
(๑) [มาน, มาระ-, มานระ-] น. เทวดาจำพวกหนึ่ง มีใจบาปหยาบช้าคอยกีดกันไม่ให้ทำบุญ (ป., ส.).

(๒) น. ยักษ์ (ป., ส.).

(๓) น. ผู้ฆ่า, ผู้ทำลาย, ในพระพุทธศาสนาหมายถึงผู้กีดกันบุญกุศล มี ๕ อย่าง เรียกว่า เบญจพิธมาร คือ ขันธมาร กิเลสมาร อภิสังขารมาร มัจจุมาร เทวบุตรมาร, โดยปริยายหมายถึงผู้ที่เป็นอุปสรรคขัดขวาง. (ป., ส.).

Translation 2: Sample for Discussion

The man speeded up the car instead of slowing down or trying to swerve out of the way. In the blink of an eye, his car managed to drive pass the truck that darted out. It was like a miracle.

"We've narrowly escaped death," the woman mumbled.

"They tried to block our way."

"Who?" She could not help thinking of that castle, her entire body trembling.

"I don't know. Maybe, they thought that it's best to kill us."

"I don't understand," she turned to look at the man, her eyes full of puzzlement.

"I don't take sides so get along with one side and the other side doesn't mess with me. My house was therefore one of the safe zones but that is no longer the case."

He sighed. The woman forced a smile and continued, "after I came."

"I've never felt that you're trouble." His voice became incredibly softer. Saralai never thought that a man like him could comfort anyone.

Glancing at his stern serious face, the woman thought of the first day they had met. He made her feel as if she had met the Devil. it was hardly possible that as she got to know him more, he had gradually become a bright light in her life in this odd place. He was entirely different from the other man she knew. His open cheerful personality led her to trust him from the beginning. But as time went by, she came to feel that there was something mysterious about him. He was like the bright sky that turned more and more cloudy until it went all dark.